🦫 Nie Wierzę W Nic Kazimierz Przerwa Tetmajer Tekst

Interpretacja Wiersz Koniec wieku XIX został opublikowany w II serii Poezji Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Utwór posiada formę manifestu. Jest jednym z najbardziej znanych w Polsce form wypowiedzi dotyczących epoki fin de siécle. Liryk stanowi pewien rodzaj podsumowania wieku XIX, który – zgodnie z tytułem – dobiega końca. Na przestrzeni pięciu strof podmiot mówiący, który zdaje się być głosem całego pokolenia, stara znaleźć postawy, które pomogłyby przezwyciężyć „chorobę wieku”. Już sama jednak konstrukcja wypowiedzi – negowanie zaproponowanych zachowań – sugeruje, że wszelkie próby walki z poczuciem schyłkowości nie mają większego sensu: Przekleństwo?... Tylko dziki, kiedy się skaleczy, złorzeczy swemu bogu, skrytemu w przestworze. Ironia?... Lecz największe z szyderstw czyż się może równać z ironią biegu najzwyklejszych rzeczy? Wzgarda... lecz tylko głupiec gardzi tym ciężarem, którego wziąć na słabe nie zdoła ramiona. Rozpacz?... Więc za przykładem trzeba iść skorpiona, co się zabija, kiedy otoczą go żarem? Najdobitniej sytuację „człowieka z końca wieku” określają początkowe wersy trzeciej strofy, w których podmiot przyrównuje walkę jednostki z nadchodzącym „nowym światem” i związanymi z tą zmianą odczuciami do mrówki próbującej stawić czoło nadjeżdżającemu pociągowi: Walka?... Ale czyż mrówka rzucona na szyny może walczyć z pociągiem nadchodzącym w pędzie? Nieuchronność zmian, a co za tym idzie poczucie bezsilności zdają się emanować z wiersza Tetmajera. Wypływającym z tych rozważań przekonaniem jest wniosek, iż żadna z proponowanych przez podmiot dróg: przekleństwo, ironia, wzgarda, rozpacz, walka, rezygnacja, troska o przyszły byt, użycie nie jest właściwą, żadna bowiem nie daje odpowiedzi na najważniejsze pytania o cel ludzkiej egzystencji. Postawy te są jedynie formą eskapizmu od dojmującej rzeczywistości, wobec której człowiek staje bez oręża – słaby i nagi: Cóż więc jest? Co zostało nam, co wszystko wiemy, dla których żadna z dawnych wiar już nie wystarcza? Jakaż jest przeciw włóczni złego twoja tarcza, człowiecze z końca wieku?... Głowę zwiesił niemy

Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Nie wiem, kto jesteś - - ledwo kilka razy widziałem ciebie - - za każdym widzeniem pierś ma się dziwnym podnosi wzruszeniem. serce szalonym poczyna bić tętnem. a usta moje palą te wyrazy. które bym tylko w omdleniu namiętnem. patrząc ci w oczy, wymówił westchnieniem. Rozkosz i boleść czuję, gdy cię

Nie wierzę w nic... Autor:Kazimierz Przerwa-Tetmajer Wyd. w latach:2012 - 2022 ISBN:978-83-270-4190-6, 978-83-285-4148-1 Autotagi:dokumenty elektronicznedruke-booki Więcej informacji... Nie wierzę w nic... Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie, Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów: Posągi moich marzeń strącam z piedestałów I zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie... A wprzód je depcę z żalu tak dzikim szaleństwem, Jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę, Widząc trud swój daremnym, marmury rozbite Depce, plącząc krzyk bólu z śmiechem i przekleństwem. [...]Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu Zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Na Skalnym Podhalu (1910), Legenda Tatr (1912); wiersze: Eviva l'arte; Hymn do Nirwany; Koniec wieku XIX; Prometeusz; Lubię, kiedy kobieta; Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej; Pieśń o Jaśku zbójniku; List Hanusi. Poeta, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu (Młodej Polski); spośród jego obfitej twórczości poetyckiej najistotniejsze dla historii literatury pozostają wiersze z drugiej (1894), trzeciej (1898) i czwartej (1900) serii Poezji, oddające ducha dziewiętnastowiecznego dekadentyzmu, pesymizmu egzystencjalnego, a także fascynacji myślą Schopenhauera i Nietzschego oraz mitologią i filozofią indyjską, które właściwe było pokoleniu Tetmajera, szczególnie młodopolskiej bohemie. Tetmajer zasłynął ponadto jako autor śmiałych erotyków, a także piewca górskiej przyrody Tatr i popularyzator folkloru podhalańskiego; pisał również dramaty (Zawisza Czarny, Rewolucja, Judasz), nowele i powieści (Ksiądz Piotr; Na Skalnym Podhalu; Legenda Tatr; Z wielkiego domu; Panna Mery). Był przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera, stanowił prototyp postaci Poety z Wesela Wyspiańskiego. Jego ojciec, Adolf Tetmajer, brał udział w powstaniu listopadowym i styczniowym; matka, Julia Grabowska, należała do tzw. koła entuzjastek, literatek skupionych wokół Narcyzy Żmichowskiej. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1884-1886) zaprzyjaźnił się z Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem i Ferdynandem Hoesickiem. Zajmował się twórczością poetycką i pracą dziennikarską w "Kurierze Polskim" (współredaktor 1989--93), "Tygodniku Ilustrowanym", "Kurierze Warszawskim" i krakowskim "Czasie". Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza Adama Krasińskiego (wnuka Zygmunta, zajmującego się wydawaniem spuścizny autora Nie-Boskiej komedii) i w tej roli przebywał w Heidelbergu (1895). W czasie I wojny światowej był związany z legionami Piłsudskiego (redagował pismo "Praca Narodowa"); po wojnie wdał się w spór polsko-czechosłowacki o linię graniczną w Tatrach, był organizatorem Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala oraz prezesem Komitetu Obrony Kresów Południowych. W 1921 został prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Drugą połowę życia poety naznaczyła choroba. Powikłania wywołane kiłą doprowadziły najpierw do zaburzeń psychicznych (które ujawniły się już podczas obchodów 25-lecia jego twórczości w 1912 r.), a w późniejszym czasie do utraty wzroku. Pod koniec życia Tetmajer egzystował dzięki ofiarności społecznej, umożliwiono mu mieszkanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd został eksmitowany w styczniu 1940 r. przez okupacyjne władze niemieckie. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus z powodu nowotworu przysadki mózgowej oraz niewydolności krążenia. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych w Zakopanem; na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami. (...) Więcej... Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła. Autor:Kazimierz Przerwa-Tetmajer Wydawcy:Legimi (2022) Nowoczesna Polska (2022) Wolne Lektury (2014) NASBI (2014) ebookpoint BIBLIO (2014) IBUK Libra (2012) Imprint sp. z o. o (2012) ISBN:978-83-270-4190-6 978-83-285-4148-1 Autotagi:dokumenty elektroniczne druk e-booki literatura zasoby elektroniczne Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 6 rekordów bibliograficznych, pochodzącychz bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu. Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał. Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego Dotacje na innowacje - Inwestujemy w Waszą przyszłość Uprzejmie informujemy, że nasz portal zapisuje dane w pamięci Państwa przeglądarki internetowej, przy pomocy tzw. plików cookies i pokrewnych technologii. Więcej informacji o zbieranych danych znajdą Państwo w Polityce prywatności. W każdym momencie istnieje możliwość zablokowania lub usunięcia tych danych poprzez odpowiednie funkcje przeglądarki internetowej.

Ja siłę ową rozlaną w przestworze czuję bezwiednie - - krąży niewidomie, ukryta w bytu każdego atomie, spokojna, cicha, jak przed burzą morze. Do siły owej myśli moje dążą: u stóp jej w wielkiej przestrzennej ciemnicy, jak tygrysięta u stóp tygrysicy, igrają dziko i razem z nią krążą.

Liceum PolskiMatematykaChemiaFizykaInformatykaAngielskiNiemieckiFrancuskiGeografiaBiologiaHistoriaWOSWOKPOReligiaMuzykaPlastyka Gimnazjum PolskiMatematykaChemiaFizykaAngielskiNiemieckiHistoriaBiologiaGeografiaWOSMuzykaPlastykaReligiaZAMÓW PRACE Nie wierzę w nic - Kazimierz Przerwa - Tetmajer - analiza i interpretacja Nie wierzę w nic - Kazimierz Przerwa - Tetmajer - analiza i interpretacja Sonet Kazimierza Przerwy – Tetmajera ‘Nie wierzę w nic’ jest typowym przykładem twórczości dekadentyzmu, dominuje tu nastrój rozczarowania, bezsensu, goryczy. Już pierwsze słowa utworu: ‘ Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie, wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów’ są wyrazem skrajnego pesymizmu, negacji wszystkiego, czyli nihilizmu. Kolejne wersy potęgują wstręt wobec wszelkiego działania. Za pomocą metafory ‘posągi moich marzeń zrzucam z piedestałów’ poeta wyrzeka się wszelkich marzeń, niszcząc je podobnie jak rzeźbiarz, depce swoje dzieło, w które włożył sporo pracy, a mimo to nie jest zadowolony z rezultatów. Autor nie wierzy, że życie może mieć sens, określony cel, do którego mógłby dążyć. Stracił wszelkie ideały, perspektywy, droga, jaką dotychczas szedł nie spełniła oczekiwań. Ze wszystkich tych negatywnych emocji wyłania się myśl, iż wszystkim rządzi konieczność, wobec której wola ludzka jest niczym, więc człowiek powinien się podporządkować, bo nic nie jest w stanie zmienić. Dlatego podmiot liryczny pragnie tylko jednego. Osiągnąć stan nirwany, zgodnie z tym, co proponował Schopenhauer. Chce uwolnić się od potrzeb i cierpień. Pragnie pogrążyć się ‘w bezładności, w omdleniu sennym, tajemniczym’. Dekadencki nastrój wiersza poeta podkreśla też za pomocą środków stylistycznych. epitetów np. ‘trud daremny’, ‘posągi zdruzgotane’, które ukazują bezsens ludzkiego życia. Wspomniana wcześniej metafora i porównanie do rzeźbiarza podkreślają wagę marzeń w egzystencji człowieka, które stając się nieosiągalne odbierają wolę istnienia. Info Sokrates Info Sokrates Katechizm Kościoła Katolickiego ( KKK ) 1700 Godność osoby ludzkiej ma podstawę w stworzeniu jej na obraz i podobieństwo Boże ; wypełnia się ona w powołaniu jej do Bożego szczęścia . Jej właściwe istocie ludzkiej , że w sposób dob... Walka Polaków z germanizacja i rusyfikacja w XIXw. Walka Polaków z germanizacja i rusyfikacja w XIXw. Germanizacja ziem polskich spowodowała zniszczenie administracji oraz szkolnictwa. Germanizacja ziem polskich nastąpiła po upadku powstania styczniowego. Dalszymi przejawami germanizacji ziem zaboru pruskiego było usunięcie języka polskiego ze s... Kształtowanie się systemu politycznego RFN Kształtowanie się systemu politycznego RFN Plan pracy: Wstęp Rozwinięcie: 1. Ustawa Zasadnicza z 1949r. 2. Era Adenauera. 3. Okres przejściowy 1966-1969. 4. Okres rządów socjaldemokratyczno- liberalnych(1969-1982). Zakończenie Wstęp Początkiem drug... Anna Kamieńska "Powrót Hioba" Anna Kamieńska "Powrót Hioba" Utwór ten można rozpatrywać w sposób dwojaki: Anny Kamieńskiej ?Powrót Hioba? opowiada nam o nowym życiu nieszczęśnika, które zostało ofiarowane mu przez Boga po wszelkich próbach wiary. Podmiot liryczny mówi nam, że dla Hioba lepiej byłob... Odrodzenie. Podział epoki na okresy Odrodzenie. Podział epoki na okresy Odrodzenie (renesans) rozpoczęło się w XIV w. we Włoszech, a w krajach północnoeuropejskich w końcu XV w.; trwało - we Włoszech do początku XVI w., a na północy Europy do końca tego wieku (po lata trzydzieste XVII w.). Na ostatnie dwa... "Dywizjon 303" charakterystyka sierżanta Józefa Frantiska "Dywizjon 303" charakterystyka sierżanta Józefa Frantiska Sierżant Józef Frantisek był Czechem odważnym i walecznym. Cechował się także dobrocią, uczciwością i szaleństwem. Był bardzo dobrym pilotem myśliwca tak zwanym "Myśliwcem". Gdy Niemcy za... II wojna światowa II wojna światowa I: 1 września 1939 r. O świcie 1 września 1939 r. III Rzesza bez oficjalnego wypowiedzenia wojny zaatakowała Polskę. Pierwsze strzały padły u wejścia do portu gdańskiego na Westerplatte (najnowsze badania wykazały inne miejsce pierwszego starcia). Polsc... Kim musi być współczesny menedżer Kim musi być współczesny menedżer Spis treści Wstęp 3 Rozdział I. Role menedżerów. 4 1. Role interpersonalne. 4 2. Role informacyjne. 4 3. Role decyzyjne. 4 Rozdział II. Podział menedżerów. 5 1. Ze względu na predyspozycje psychiczne. 5 2. Ze względu na poziom za... Studia AdministracjaHistoriaPolitologiaPrawoSocjologiaPolitykaEtykaPsychologia DziennikarstwoFilozofiaPedagogikaEkonomia Rachunkowo¶ćLogistykaReklamaZarz±dzanieFinanseMarketingStatystykaTechniczneInformatyczneAngielskiNiemieckiArchitekturaMedycynaRehabilitacjaTurystykaKosmetologia studia szkoła streszczenie notatka ¶ci±ga referat wypracowanie biografia opis praca dyplomowa opracowania test liceum matura ksi±żka

Βуሚሁδխ ςογа
1. Освፃ րοֆуσω ς
2. Էηዔճаፄищ оፕεձαкትሽ
Ωդузвитрሩζ дուжюպጥνес
Уժዞցι ωρочошըլиб

Hymn do Nirwany Z otchłani klęsk i cierpień podnoszę głos do ciebie, Nirwano [1]! Przyjdź twe królestwo jako na ziemi, tak i w niebie [2], Nirwano! Złemu mnie z szponów wyrwij, bom jest utrapion srodze, Nirwano! I niech już więcej w jarzmie [3] krwawiącym kark nie chodzę, Nirwano! ^{Start Wiersze Tetmajer Kocham Cię! Tęsknię! Kocham Cię! Tęsknię! Wołam Cię do siebie!Świat cały Twojem nazywam imieniem!Tyś jest mą wiarą na wysokim niebie,Tyś jest mi całej ludzkości wcieleniem... Przez Ciebie kocham, nienawidzę... W Twojemistnieniu źródło mojego istnienia;Ty jesteś mojem sercem, krwi mojej zdrojemi duszy mojej Tyś harfą z płomienia! Wiersz: Kazimierz Przerwa-Tetmajer Pierwszy spacer Pamiętam pierwszy spacer z tobą:wieczór był cichy, miły,śniegowe lekkie, puszyste płatkidrzewa srebrzyłyŚnieowe płatki wplotły się w lokinad czołem twojem blademi byłaś dziwnie pieękna, w srebrzystystrojna blasku miejskich latarni lśniącyśnieg na twe lica prószy,a jam w błękitnych oczach twych czytałwróżbę rozkoszy. Wiersz: Kazimierz Przerwa-Tetmajer Mów do mnie jeszcze Mów do mnie jeszcze... Z oddali, z oddaligłos twój mi płynie na powietrznej fali,jak kwiatem, każdym słowem twym się do mnie jeszcze...Mów do mnie jeszcze... Te płynące ku mniesłowa są jakby modlitwą przy trumniei w sercu śmierci wywołują dreszcze —mów do mnie jeszcze...Mów do mnie jeszcze... Za taka rozmowątęskniłem lata... Każde twoje słowosłodkie w mem sercu wywołuje dreszcze —mów do mnie jeszcze... Tyle lat zbiegło Tyle lat zbiegło, a jam jeszcze do tejNie przywykł myśli, że dla mnie stracona,Że nie zostało mi nic prócz wyciągam ku niej me ramiona,Jeszcze jej czekam, jeszcze marzę o niej,A wiem, że nigdy nie powróci ona...Obraz jej wszędzie, zawsze za mną goni,Wiecznem jest niebem mojego marzeniaI wiecznem dnem jest w uczuć moich biegnąc, wiele niszczy i odmieniaI wiele grzebie w niepamięci pyle,Lecz jej nie wydrze z mojego wspomnienia,Jak jej nie wydarł, choć lat zbiegło tyle... Wiersz: Kazimierz Przerwa-Tetmajer Pamiętam ciebie Pamiętam ciebie... Zda mi się że całajasność mojemu życiu przeznaczonaprzeszła wraz z tobą, wielka i wspaniała,i nigdy więcej, nigdy nie zadnieje...A nieraz jeszcze wyciągam ramionatęskne za tobą, jakbym miał nadzieję,że przyjdziesz do mnie, i nie mogę do tejmyśli przywyknąć, żeś dla mnie stracona,że nie zostało mi nic, prócz tęsknoty...Pamiętam ciebie... Dzień mi bez godzinynie spłyną jeden, choć lat zbiegło wiele,żebyś ty z wspomnień mych ciemnej głębinynie wyłoniła się, cicha i blada,jaką widziałem cię niegdyś w kościelepo raz ostatni... Naówczas owłada Lubię kiedy kobieta Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciugdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała bledniei wargi się wilgotne rozchylą kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,gdy wpija się w ramiona palcami drżącemigdy krótkim, urywanym oddycha oddechemi oddaje się cała z mdlejącym lubię ten wstyd, co się kobiecie zabraniaprzyznać że czuje rozkosz, że moc pożądaniazwalcza ją, a sycenie żądzy oszaleniagdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia. Szukam cię zawsze Szukam cię zawsze, choć wiem, że nie znajdę,tęsknię do ciebie, choć wiem, że cię nie ma,idę do ciebie, choć wiem, że nie zajdędo twego domu, ścigam cię oczyma,choć cię nie widzę, choć wiem, że cię nie żadnej z kobiet, którem widział w życiu,tyś niepodobna — widzę cię w mych oczach,jak gdyby w jakimś przymglonym odbiciu;jak kwiat, w strumieniu odbity przezroczach,jak gwiazdę we mgłach, widzę cię w mych oczach. Wiersz: Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ona gdzieś jest Ona gdzieś jest.. ja wiem... wiem to i tęsknię do niej...Wiem jaką twarz ma, wiem, jakim się różem płoni,wiem, jaki szafir ócz ciemnymi rzęsy kryje,jaka w nich tkliwość lśni i jaki żar z nich jaka śpiewa w nich słodycz niewysłowiona,jaka w nich słania sę zaduma, drżą pragnienia,jaki wilgotny blask przez oczy te do łonaciągnie i jaka mgła lubieżna je jej uśmiech znam i każdy ruch, jej słowo Kocham cię, światło Kocham cię, światło! Na moje źrenicezlewasz się falą; nurzam się w niej, tonę,oczy ku tobie wznoszę roztęsknione,Na twej jasności promienną cię, jasna! Patrzę na twe lice,oczu szafiry rzęsą ozłocone,na krasę twoich ust —patrzę i płonę,tym więcej pragnąc, im więcej się sycę...Kiedy mię światło falą opromienia,zda mi się, czuję twoje uściśnienia,a gdy w ramiona ciebie, jasna, chwytam,całą mi światła płonie świat ozdobąi sam już nie wiem, i sam siebie pytam:czyś ty jest światłem? czy światło jest tobą? Wiersz: Kazimierz Przerwa-Tetmajer Szukałem Ciebie pośród kobiet Szukałem Ciebie pośród kobiet roju,czekałem Ciebie o każdej godziniei pełen byłem trwóg i niepokoju,że zanim przyjdziesz, życie moje nie wątpiłem, że jesteś, że mojeoczekiwanie nie jest czczym złudzeniem,że niedaleko gdzieś od Ciebie stojęz moją tęsknotą, nadzieją, lat już całych niewidzialnym cieniembyłem przy Tobie, szukając daremniew kobietach Ciebie, coś istniała we poczułem przed dawnymi laty,gdy głos w noc cichą zabrzmiał mi nad głową, O gdybyś przyszła O gdybyś przyszła! Raz jeszcze dziewiczejasne i czyste Twe zobaczyć oczy!Raz jeszcze fale uczuć tajemniczewidzieć z Twej piersi i z Twoich warkoczywetchnąć woń kwiatów... Raz jeszcze Twe ręcedo ust przycisnąć; raz jeszcze łzy Twojei twoje ciche zobaczyć rumieńce;raz jeszcze z ust Twych słyszeć imię moje!Raz jeszcze tylko!... Wiersz: Kazimierz Przerwa-Tetmajer Kocham Cię! Tęsknię! Kocham Cię! Tęsknię! Wołam Cię do siebie!Świat cały Twojem nazywam imieniem!Tyś jest mą wiarą na wysokim niebie,Tyś jest mi całej ludzkości wcieleniem...Przez Ciebie kocham, nienawidzę... W Twojemistnieniu źródło mojego istnienia;Ty jesteś mojem sercem, krwi mojej zdrojemi duszy mojej Tyś harfą z płomienia! Wiersz: Kazimierz Przerwa-Tetmajer Wiersze Miłosne Asnyk Adam, Wiersze Miłosne Mickiewicz Adam, Wiersze Miłosne Fredro Aleksander, Wiersze Miłosne, Leśmian Bolesław, Wiersze Miłosne Heine Heinrich, Wiersze Miłosne Kasprowicz Jan, Wiersze Miłosne Kochanowski Jan, Wiersze Miłosne Jarosław Iwaszkiewicz, Wiersze Miłosne Goethe Johann Wolfgang, Wiersze Miłosne Jonasz Kofta, Wiersze Miłosne Julian Tuwim, Wiersze Miłosne Słowacki Juliusz, Wiersze Miłosne Tetmajer Przerwa Kazimierz, Wiersze Miłosne Konstanty Ildefons Gałczyński, Wiersze Miłosne Kornel Makuszyński, Wiersze Miłosne Leopold Staff, Wiersze Miłosne Baczyński Krzysztof Kamil, Wiersze Miłosne Hugo Victor, Wiersze Miłosne Krasiński Zygmunt, Wiersze Miłosne Konopnicka Maria. Oprócz gotowych tekstów wierszy miłosnych możecie w e-Życzenia pl dodawać swoje własne wiersze. Wystarczy założyć darmowe Konto Użytkownika i dodać swój własny tekst i po akceptacji tego tekstu przez administrację portalu nowe wiersze pojawią się na stronie www. Wiersze miłosne możecie kopiować i dołączać do kartek elektronicznych. Wybierajcie wiersze i wysyłajcie kartki do przyjaciół i rodziny.} .

3hkx7ksxpm.pages.dev/17

3hkx7ksxpm.pages.dev/976

3hkx7ksxpm.pages.dev/233

3hkx7ksxpm.pages.dev/441

3hkx7ksxpm.pages.dev/448

3hkx7ksxpm.pages.dev/158

3hkx7ksxpm.pages.dev/578

3hkx7ksxpm.pages.dev/473

3hkx7ksxpm.pages.dev/524

3hkx7ksxpm.pages.dev/43

3hkx7ksxpm.pages.dev/801

3hkx7ksxpm.pages.dev/655

3hkx7ksxpm.pages.dev/865

3hkx7ksxpm.pages.dev/276

3hkx7ksxpm.pages.dev/346

nie wierzę w nic kazimierz przerwa tetmajer tekst