🦣 Ryba Z Rodziny Jeleniowatych

Żona jelenia – tak chyba najłatwiej zapamiętać, kim jest łania. Warto uściślić, że łanią nazywany jest osobnik rodzaju żeńskiego jeleniowatych, do których zalicza się daniele i jelenie. Sprawdź, gdzie mieszka łania, jak wygląda i jakie cechy wyróżniają ją na tle sarny. Jeleń – opis gatunku Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że również jeleń nie jest jednym gatunkiem, a raczej rodzajem ssaka, należącym do podrodziny jeleni. W tej formie obejmuje swoją obecnością nie tylko Europę łącznie z Polską, ale również Azję, Afrykę i Amerykę, głównie Północną. Gatunki jelenia W ramach badań udało się określić systematykę tej rodziny ssaków. Do jeleni w ten sposób zaliczyć można: jelenia wschodniego (Cervus nippon) – znanego również pod nazwą sika;jelenia szlachetnego (Cervus elaphus);jelenia kanadyjskiego (Cervus canadensis) – znanego jako wapiti, który przez długi czas uznawany był za podgatunek jelenia szlachetnego;jelenia białowargiego (Cervus albirostris) – zwanego również jeleńcem białowargim;jelenia kaszmirskiego (Cervus hanglu) – znanego jako hanguł. Co ciekawe, w większości jelenie te dzielą się na dodatkowe podgatunki zależnie od tego, w jakim miejscu akurat przebywają. Jelenie w Polsce W Polsce obecni są przedstawiciele kilku gatunków jelenia. Przede wszystkim jest to jeleń szlachetny, który dzieli się na następujące podgatunki: bieszczadzki – bytuje głównie w Bieszczadach, uznawany jest za największego i zdecydowanie najsilniejszego;mazurski – obszarem występowania są Mazury;pomorski – występuje przede wszystkim na Pomorzu;wielkopolski – przebywa głównie w Wielkopolsce. Jeleń wschodni w Polsce W Polsce spotkać można również nielicznych przedstawicieli jelenia wschodniego, zwanego siką. W naturze zwierzęta te występują przede wszystkim na obszarze Syberii i Tajwanu. Pod koniec XIX wieku gatunek został przewieziony w okolice Elbląga oraz Pszczyny. Obecnie rzadko kiedy można go spotkać w naturze, jest przede wszystkim hodowany na fermach. Pozyskuje się z niego: mięso;skóry;poroże. Jest też wypuszczany w kontrolowany sposób do środowiska w celu organizacji polowań. Jeleń – wygląd samca i inne cechy Jelenie szlachetne mają tak zwany wieniec, który jest rodzajem poroża z okrągłą tyką i zróżnicowaną liczbą odnóg, zależną od wieku samca. Największe z zasady jest poroże samca w wieku od 11 do 14 lat, wyhodowane w okolicach lata. Byki bytujące przede wszystkim w okolicach górskich, czyli Bieszczadach, mają poroże cięższe od innych podgatunków obecnych w Polsce. Z kolei łania nie ma poroża wcale. Rozmnażanie jeleni Łania już po drugim roku życia jest w stanie się rozmnażać. Zaloty odbywają się w trakcie rykowiska, które zwykle przypada na późne lato i wczesną jesień. Po ok. 7–8 miesiącach ciąży łania rodzi zwykle jedno do dwóch cieląt. Wycielenia przypadają zwykle na okolice maja. Młode po kilku dniach wędrują razem ze stadem, początkowo karmione mlekiem matki, z którego rezygnują mniej więcej w okolicach 10. miesiąca życia. Pomimo tego młode osobniki pozostają przy matkach nawet do trzeciego roku życia. Podczas pierwszej jesieni ich życia z futra znikają im charakterystyczne, białe plamki. Co ciekawe, jeleń wschodni i szlachetny mogą się krzyżować. To powoduje, że łanie i byki są często trudno rozpoznawalne i niełatwo przyporządkować je do konkretnego podgatunku. Odstrzał jeleni w Polsce W Polsce żyje około 200 tysięcy jeleni. Są one uważane za grubą zwierzynę łowną, na którą poluje się dla trofeów (poroża), a także skóry i mięsa. Zwierzęta te objęte są również okresami ochronnymi. Na przykład, na łanie nie można polować poza okresem od 1 września do 15 stycznia. Sarna a łania – różnice Jednym z podstawowych błędów jest niedostrzeganie różnicy między sarną a łanią. Tymczasem nie są to dwa określenia na samicę. Sarna to nazwa gatunku. W jego przypadku samica nazywana jest po prostu kozą. Z kolei łania to samica jelenia, ale nie tylko. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że łanią nazywana jest również samica daniela, czyli gatunku pokrewnego, również należącego do rodziny jeleniowatych. Dlaczego większość ludzi myli sarnę z łanią? Trudność w zauważeniu różnic między sarną a łanią dotyczy nie tylko osób, które nie interesują się tą tematyką. Jest to powszechny błąd na przykład w książkach dla dzieci. Dotychczas różnice między nazwami samic znane były przede wszystkim środowisku leśników, przyrodników czy myśliwych. Obecnie wiedza ta się upowszechnia, co jest efektem większego zainteresowania przyrodą i ekologią. Wygląd i rozmiary Samice jelenia, czyli łanie, dorastają do maksymalnie 120 cm i osiągają wagę do 150 kg. Tymczasem kozy, czyli samice saren, rosną do maksymalnie 90 cm i osiągają masę ciała do 50 kg. Różnica jest więc bardzo duża! Samica jelenia – wygląd Łania jest nieco mniejsza od samca – gatunek ten cechuje dymorfizm płciowy. Zależnie od gatunku łanie mogą osiągać masę ciała do mniej więcej 110 kg przy stadzie, które żyje w dobrych warunkach i przy wielości źródeł pożywienia. Co wyróżnia samicę jelenia? Oczywiście nie ma ona poroża. W przypadku jelenia szlachetnego – podgatunku europejskiego – samice są brunatne (rdzawe latem, siwawe zimą) z ciemnym wierzchem głowy, szyją i podbrzuszem. W przypadku jeleni wschodnich ciało jest brunatne z białymi znaczeniami na spodzie i cętkami na tułowiu. Łania – pochodzenie nazwy Warto wiedzieć, jaką historię ma określenie łania. Choć na to nie wygląda we współczesnym języku polskim, łania pochodzi od… jelenia. Wbrew pozorom w językach prasłowiańskich oba te słowa miały ten sam człon. Najpierw powstał jeleń, a od niego żeński odpowiednik słowa, czyli łania. Choć może się to wydawać nietypowe, łania powstała od jelenia na takiej samej zasadzie, jak pani od pana! Wiesz już, jak wygląda żona jelenia i dlaczego nie jest to sarna. Łania jest w rzeczywistości większa nawet od kozła, czyli samca sarny. Ta wiedza pozwoli ci rozpoznać zwierzęta na pierwszy rzut oka, tak że nie będziesz mieć wątpliwości związanych z ich identyfikacją.

ryba drapieżna z rodziny okoniowatych posiada 1 hasło. s a n d a c z; Powiązane określenia posiadają 8 haseł. a m i a; j a z g a r z; k ą s a c z; o k o ń; o s t r o b o k; p i r a n i a; s u m; w ę g o r z; Podobne określenia. drapieżne ryby z rodziny okoniowatych; z rodziny okoniowatych; ryba drapieżna z rodziny skorpenowatych Oczka wodne to jedna z ciekawszych form na ogrodową aranżację. Dlatego pojawiają się w coraz większej liczbie przydomowych ogrodów. Zbiornik wodny zdecydowanie ożywia przestrzeń, daje możliwość hodowli ryb, a także uprawy roślin wodnych, nadwodnych oraz brzegowych. Najbardziej popularnymi zwierzętami spotykanymi w przydomowych zbiornikach są oczywiście karasie i karpie Koi- a może istnieje sposób, by zaprosić do niego także dziko żyjących przedstawicieli świata fauny? Ryby – najpopularniejsi mieszkańcy oczek wodnych Gdy zabieramy się za snucie marzeń o własnym małym akwenie, a następnie gdy już zaczynamy go aranżować, od razu pojawiają nam się plany dotyczące przyszłych mieszkańców zbiornika, czyli zwierząt w oczku wodnym. Naturalnie pierwszą myślą są ryby. To dzięki nim przydomowe oczko wygląda jak mała naturalna sadzawka, to one cieszą oko i pozwalają połączyć ogrodnictwo z hodowlą zwierząt. Wybierając zbiornik z rybami trzeba mieć na uwadze wymagania danych gatunków oraz wziąć pod uwagę czy sprostamy pielęgnacji oczka na tyle, by jego mieszkańcy czuli się w nim dobrze. Ryby wybiera się pod względem warunków jakich potrzebują. Ważna jest wielkości zbiornika i parametry wody. Oczko z rybami będzie więc wymagało zainstalowania dodatkowych urządzeń napowietrzających wodę oraz filtrów. Nawet niewielkie stawy z rybami są zdecydowanie najpiękniejsze, ale wymagają poświęcenia im dużo czasu i wysiłków pielęgnacyjnych. Ryby muszą być odpowiednio karmione, doglądane, obserwowane pod kątem możliwych chorób, a także odpowiednio zimowane. Najczęściej w ogrodach posiadamy zbiorniki o małych lub średnich rozmiarach, które w zimie z całą pewnością zamarzną aż do dna. Ryby muszą być z nich odłowione i zimowane wewnątrz budynku. Jeśli zastanawiacie się dopiero nad założeniem oczka i hodowaniem w nim ryb, musicie mieć wiedzę o wymaganiach technicznych jakie będzie musiało spełnić to przedsięwzięcie oraz o równowadze biologicznej jaka musi zostać osiągnięta w zbiorniku zanim wpuścimy do niego żywe stworzenia. Popularne gatunki ryb wpuszczone do oczka wodnego Karpie Koi, karasie, złote liny i złote orfy, jesiotry czy tołpygi to gatunki najczęściej spotykanych ryb w ogrodowych oczkach wodnych. Cieszą swoim wyglądem, usposobieniem, można na nie patrzeć godzinami. Jakich warunków potrzebują poszczególne gatunki? Karpie Koi to zdecydowanie jedne z najbardziej fascynujących ryb hodowlanych. Ryby te są tak uwielbiane, bo nie dość, że są piękne, to jeszcze potrafią przywiązać się do swojego właściciela. Karp Koi żyje nawet 30-50 lat, jest więc rybą długowieczną. Ich hodowla daje dużo satysfakcji, ale i ma spore wymagania. Zbiornik dla karpi Koi musi być zbiornikiem dużym, dobrze filtrowanym, z dobrze napowietrzoną wodą. Karp Koi może dorosnąć nawet do 90 cm i potrzebuje zróżnicowanej, wysokoproteinowej diety. Ryby te dostępne są w wielu odmianach barwnych, które zachwycają swoją urodą. Do najciekawszych należą odmiany Showa Sanshoku, Kin Showa oraz Kumonryu. Karpie Koi Nieco mniej wymagającymi rybami są karasie, potocznie zwane złotymi rybkami. Są niemal tak samo barwne i wdzięczne jak karpie Koi, a przy tym mają mniejsze wymagania co do wielkości zbiornika. Odmianami złotych karasi, które nadają się do hodowli w oczku wodnym są shubunkin, kometa oraz nimfa. Choć karaś złota rybka ma mniejsze wymagania co do jakości wody niż karp Koi, to jednak woda, w której żyje musi być czysta. Wiosną karasie dość łatwo można rozmnożyć. Zdecydowanie mniej popularnymi rybami w oczkach są ryby gatunków rodzimych, czyli takie, które naturalnie zamieszkują nasze jeziora, stawy i rzeki. Do rodzimych ryb Polski zaliczyć można np. liny (Tinca tinca), cierniki (Gasterosteus aculeatus), płocie (Rutilus rutilus), karasie (Carassius carassius) oraz węgorze (Anquilla anquilla) i wiele innych. Wiemy jednak doskonale, iż gatunki te nie odznaczają się ciekawym ubarwieniem i są płochliwe. Jednak ich hodowla przynosi wiele zadowolenia, zwłaszcza prawdziwym miłośnikom rodzimej fauny. Jeśli szukamy gatunku dekoracyjnego, możemy wybrać złotą orfę. Wiedzieć jednak należy, iż jest to ryba do większych oczek wodnych, gdyż rośnie do sporych rozmiarów. Złota orfa to barwna odmiana naszego jazia (Leuciscus idus). Orfy są rybami, które bardzo dobrze widać w zbiorniku, gdyż tworzą stada i pływają tuż pod powierzchnią, jednak nie oswajają się, są płochliwe. Ryby te wykazują cechy drapieżnicze, mogą więc zjadać nadmiar narybku w oczku. Są także wytrawnymi skoczkami, łatwo jest zauważyć skok orfy ponad wodę, np. w celu pochwycenia owada. Bardzo mało problematyczną rybą jaką możemy hodować w oczku wodnym jest złoty lin. To odmiana naszego pospolitego lina cechująca się pomarańczowo- złotym ubarwieniem. Lin ten nie jest rybą wymagającą, może żyć w słabo natlenionej wodzie. Najlepszym oczkiem wodnym dla tej ryby będzie zbiornik średnich rozmiarów. Ryba jest wszystkożerna, żeruje najczęściej przy dnie oraz jest bardziej aktywna wieczorem niż za dnia. Oczko wodne – zwierzęta dziko zamieszkujące. Najpopularniejsze gatunki W oczku wodnym nie muszą żyć jedynie ci lokatorzy, których do niego wpuścimy. Jeszcze ciekawiej jest, gdy nasz zbiornik zamieszkują dzikie zwierzęta. To ożywia ogród, nadaje mu jeszcze więcej naturalności, a nam stwarza sposobność do podglądania świata przyrody każdego dnia. Dzikimi lokatorami oczka wodnego mogą być żaby oraz inne płazy, gady, ptaki, ważki i pozostałe owady. W zbiorniku mogą osiedlić się również mięczaki i skorupiaki. Niemal pewnym jest, że do naszego oczka przyjdą żaby, jeśli w pobliżu naszej działki znajdują się inne zbiorniki wodne. Najpopularniejszymi płazami występującymi w tych akwenach są żaby zielone, które prowadzą wody tryb życia. Do naszego ogrodu mogą przywędrować: żaba śmieszka, żaba wodna czy żaba jeziorkowa. Gdy zamieszkają w oczku wodnym zyskamy świetną sposobność do podglądania świata zwierząt, ale także bardzo pożytecznych sprzymierzeńców. Wszak żaby odżywiają się wszelkimi owadami jak: komary, muchy czy ważki i w naturalny sposób eliminują niechciane insekty. Tak więc gatunki te są bardzo pożyteczne w regulowaniu populacji owadów, będących często szkodnikami pól uprawnych oraz lasów. Żaby zielone możemy dostrzec w naszych akwenach już od kwietnia, gdy w wodzie zaczynają swoje gody. Zwierzęta te składają skrzek na roślinach wodnych lub na dnie zbiornika. W oczku wodnym spotkać możemy także dość często traszki (Triturus), czyli dość popularne u nas płazy ogoniaste, nazywane także trytonami. Gatunkami jakie mogą zamieszkać nasz akwen są traszka zwyczajna i traszka grzebieniasta. Choć są to bardzo ciekawe żyjątka, nieraz trudno je dostrzec, ponieważ traszka żyje na dnie zbiornika, prowadzi bardzo skryty tryb życia, czasem wypływa jedynie, aby zaczerpnąć tlenu. Jeśli będziemy mieć szczęście, oczko lub jego okolicę zasiedlą gady. Najczęściej mamy szansę spotkać na naszej posesji zaskrońca zwyczajnego (Natrix natrix) oraz jaszczurkę żyworodną (Lacerta viviparia) i jaszczurkę zwinkę (Lacerta agilis). Obecność gadów zawsze sprawia wiele radości, zwłaszcza, że są to gatunki objęte w Polsce ochroną. Brzeg naszego oczka wodnego jak i jego toń mogą zasiedlić także inne zwierzęta, wśród których możemy wymienić chociażby żaby moczarowe i dalmatyńskie, ropuchy paskówki, ropuchy szare, salamandry plamiste, rzekotki drzewne, kumaki nizinne i górskie, padalce zwyczajne. A z owadów pływaka żółtobrzeżka oraz piękne ważki: świteziankę dziewicę, świteziankę błyszczącą, ważkę czarnoplamą lub szablaka krwistego. Mówiąc o dzikich zwierzętach bytujących w naszych ogrodach, nie można nie wspomnieć o ptakach i ssakach. To właśnie te zwierzęta najbardziej cieszą gdy odwiedzają nasze ogrody regularnie lub nawet się w nich osiedlają. Nad oczkiem wodnym lub w jego okolicy spotkać możemy wiele gatunków, które będą każdego dnia gasić pragnienie. Wśród nich na pewno znajdą się jeże, nietoperze, małe gryzonie, a może i znajdzie się jakiś przedstawiciel rodziny jeleniowatych jak np. sarna? Z ptaków na pewno spodziewać można się wróbli domowych, sikorek bogatek i innych przedstawicielek sikor, rudzików, dzwońców, kwiczołów, sierpówek, dzikich kaczek, kosów czy raniuszków. Cała rzecz w tym, by zachęcić te gatunki do odwiedzin naszego ogrodu- a jak to zrobić, o tym poniżej. Jak zachęcić zwierzęta do odwiedzin w naszym oczku? Obecność dzikich przedstawicieli świata zwierząt w oczku wodnym to radość i powód do dumy. Świadczy bowiem o tym, że wykonaliśmy kawał dobrej roboty tworząc wodną enklawę, która staje się także “domem z wyboru” dla dzikich zwierząt. By przyciągnąć je do swojego oczka warto zadbać o urozmaiconą linię brzegową sadzawki. Odpowiednio ukształtowany brzeg będzie skutecznie zachęcał dzikie gatunki do osiedlenia się na nim. Jeśli liczymy na obecność jaszczurki zwinki czy żyworodnej, brzeg powinien być wykonany z głazów, na których w pełnym słońcu będą mogły wygrzewać się te przedstawicielki świata gadów. By zwierzętom było dobrze, trzeba dbać o parametry wody w zbiorniku, stworzyć część nasłonecznioną oraz zadbać o dawkę cienia (przyciągnie to ważki). Brzeg oczka może być w jednej części obsadzony pałkami i inną wysoką roślinnością brzegową. Dno oczka powinno posiadać sporo kryjówek dla płazów. Warto zadbać o pożyteczne owady w okolicy naszego oczka jak i w ogrodzie. Zaliczymy do nich biedronki, dzikie pszczoły, trzmiele, złotooki i motyle. By było im u nas dobrze zróbmy im owadzie domki lub hotele oraz sadźmy miododajne rośliny. Do roślin takich zaliczyć można macierzanki zwyczajną i piaskową, łubin, lawendę wąskolistną, chabra łąkowego czy dziurawca zwyczajnego. A może skusicie się na przeznaczenie części ogrodu na łąkę kwietną zamiast trawnika? Zaleca się także, by w ogrodzie nie używać środków ochrony roślin, które mogą być dla owadów szkodliwe, a nawet zabójcze. Ogród i okolice oczka są szczególnie atrakcyjne wtedy, gdy roi się w nim od różnych gatunków ptaków. Ptaki są niezwykle pożyteczne, ponieważ eliminują ogromne ilości owadów i ślimaki. By skusić dzikie ptaki do zamieszkania w naszym ogrodzie, warto zawiesić im budki lęgowe i zbudować chociaż jeden karmnik. Ptaki można dokarmiać cały rok. W karmniku znaleźć powinien się: słonecznik, siemię lniane, ziarna zbóż, orzechy, jabłka i jarzębina, zimą oczywiście niesolona słonina. W okolicach oczka warto także zasadzić krzewy o jadalnych owocach, uwielbiane przez ptaki, a więc: berberys, głóg, dziką różę, jarząb czy trzmielinę. Kos Do ogrodu warto także zaprosić jeże i nietoperze, są one niezastąpione w walce z uporczywymi owadami. Nietoperze zjadają wiele owadzich szkodników, ćmy oraz komary. By je przyciągnąć, warto zawiesić im na drzewach domki ochronne. Jeże zjadają owady, larwy komarów oraz ślimaki te nagie i w skorupkach. By zadbać o jeże i przyciągnąć je na stałe, warto postawić im kilka ciepłych domków na zimę. Bioróżnorodność gatunkowa, nawet w niewielkich siedliskach jak oczko czy ogród, jest dla natury niezwykle ważna. Dzikie zwierzęta w oczku wodnym sprawiają, iż wygląda ono realnie, jak stworzone w tym miejscu przez naturę, a nie ręką człowieka. Warto szanować i dbać o dziką przyrodę, bo nawet najmniejsze gatunki mają do odegrania dużą rolę. Im lepiej my współdziałamy z naturą, tym bardziej ona działa na korzyść naszego oczka jak i całego ogrodu.

Renifery (Rangifer tarandus), ssaki z rodziny jeleniowatych, przystosowane do życia w warunkach arktycznych. Ich ciało osiąga długość do 200 cm, wysokość w kłębie do 140 cm (choć z reguły wynosi ok. 1 m), a ciężar do 300 kg.

Jeleniowate (Cervidae) to rodzina ssaków, która liczy dziś 37 gatunków w 16 rodzajach. W Polsce żyją 4 gatunki z tej rodziny ssaków. Szczątki kopalne pochodzą od to duże zwierzęta o długich kończynach. Na głowie u samców występuje poroże w postaci rozgałęzionych wyrostków na kości czołowej, które zwykle zwierzęta raz w roku zrzucają. Samica renifera również ma poroże, co jest wyjątkiem wśród jeleniowatych. Boczne palce kończyn są szczątkowe. W uzębieniu brak górnych siecznych atlas z wykazem gatunków, przynależących do danej rodziny. Aby wyświetlić tylko polskie gatunki, użyj filtra Ukryj obce gatunki, który znajdziesz w panelu bocznym. Możesz także użyć innych ciekawych filtrów, dzięki którym wyświetlisz gatunki z określonego kontynentu, o określonym statusie zagrożenia wyginięciem lub w oparciu jeszcze o inne kryteria. Nasz atlas zawiera karty opisów gatunków wraz ze zdjęciami. Kliknij na nazwę gatunkową lub miniaturę zdjęcia, aby się dowiedzieć czegoś więcej na temat danego zwyczajny PLDama damaDaniel zwyczajny to rodzimy, piękny ssak z rodziny jeleniowatych, zamieszkujący obszary nizinne, niezbyt gęste lasy liściaste poprzecinane łąkami i polami uprawnymi. Żyje w stadach. Stare samce czasem żyją samotnie. Byki w okresie godowym staczają szlachetny PLCervus elaphusJeleń, zwany też szlachetnym, to piękny ssak łowny, występujący także w naszym kraju. Ciało pokryte brązowym futrem latem, szarym zimą. Kark i brzuch u samców nieco ciemniejszy. Na zadzie znajduje się jasna plamaJeleń wschodni PLCervus nipponJeleń wschodni, sika (Cervus nippon) to gatunek parzystokopytnego ssaka z rodziny jeleniowatych, obecny również w Polsce. Jest podobny do jelenia szlachetnego ale ma dużo mniejsze rozmiary. Dymorfizm płciowy jest PLAlces alcesŁoś to największy ssak z rodziny jeleniowatych, występujący w Polsce. Ma łopatowate lub konarowate poroże. Jego ulubionym środowiskiem są lasy z torfowiskami i trzęsawiskami, bagnami, europejska PLCapreolus capreolusSarna to często spotykany w Polsce ssak łowny zamieszkujący nasze pola, łąki i lasy. W Polsce ssak łowny. Samica (koza, siuta) jest mniejsza od samca. Samiec (kozioł) ma niewielkie bengalskiAxis porcinusAksis bengalski, dawniej jelonek bengalski (Axis porcinus) to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Ma dość krótkie kończyny. Poroże pokaźne.♂♀Aksis czytalAxis axisAksis, nazywany także czytalem, to ssak z rodziny jeleniowatych o płowym lub rudym ubarwieniu sierści z Indii i Cejlonu. Na ciele szereg białych cętek wzdłuż grzbietu i boków. Spód ciała i ogon wyraźnie duvauceliiBarasinga to ssak z rodziny jeleniowatych z Indii. Samce mają silnie rozgałęzione poroże, które dochodzi do 1 m długości. Jest cenionym zwierzęciem tykoczelna, jeleń EldaRucervus eldiiBarasinga tykoczelna, jeleń Elda (Rucervus eldii) to gatunek ssaka z rodziny brunatna. Poroże tylko u samców i ma długi główny pień mezopotamskiDama mesopotamicaDaniel mezopotamski, daniel perski (Dama mesopotamica) to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych, dawniej uważany za podgatunek daniela. Samiec ma masywne peruwiańskiHippocamelus antisensisHuemal peruwiański (Hippocamelus antisensis) to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Sierść szorstka, brązowa, jaśniejsza od spodu. Na głowie niewielkie poroże, które posiada tylko jedno rozwidlenie.♂♀Jeleniak bagiennyBlastocerus dichotomusJeleniak bagienny (Blastocerus dichotomus), dawniej jeleń bagienny, to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Umaszczenie płowe z jasnym spodem i ciemniejszymi nogami w dolnej czubatyElaphodus cephalophusJelonek czubaty (Elaphodus cephalophus) to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych, bliski krewniak mundżaka. Szczeciniasta sierść jest brązowa, biaława na brzuchu. Głowa i szyja są ciemno umaszczone. Na głowie charakterystyczny czub z davidianusMilu to nie występujący już w dzikim stanie piękny gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Pochodzi z Chin. Cechą charakterystyczną milu jest bardzo długi ogon, wydłużona głowa, niewielkie uszy, cienkie kończyny, szerokie hemionusMulak to piękny ssak z rodziny jeleniowatych, pochodzący z Ameryki Północnej. Poroże ma taką cechę, że jego każdy pień jest rozgałęziony na prawie dwie równe chińskiMuntiacus reevesiMundżak chiński to podgatunek mundżaka - ssaka z rodziny jeleniowatych o krótkich nogach. Jest jednym z najmniejszych przedstawicieli jeleniowatych. Jest jednym z najmniejszych przedstawicieli laotańskiMuntiacus rooseveltorumMundżak laotański (Muntiacus rooseveltorum) nazywany też mundżakiem Roosvelta, to bardzo rzadki przedstawiciel rodziny jeleniowatych, którego niedawno odnaleziono po ponad 100 latach od ostatnich obserwacji. PuduPudu pudaPudu jest najmniejszym przedstawicielem jeleniowatych. Żyje w Ameryce Południowej. Cechą charakterystyczną jest bardzo krótkie poroże, nierozgałęzione, ledwo wystające ponad ren, karibuRangifer tarandusRenifer, zwany też renem albo karibu, to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Jest zwierzęciem łownym oraz domowym. Umożliwia byt Lapończykom i innych ludów północy. Dostarcza mleka, skóry, mięsa i siły elaphus canadensisWapiti to nazwa amerykańskich podgatunków jelenia. Poroże może ważyć nawet 25 kg. Żyje w małych stadach po kilkanaście osobników. Jest płochliwy i gatunkiAxis calamianensisAxis kuhliiCapreolus pygargusjeleń białowargi (Cervus albirostris)Cervus canadensisjeleń bucharski (Cervus elaphus bactrianus)jeleń karłowaty (Cervus elaphus corsicanus)jeleń syberyjski (Cervus elaphus xanthopygus)jeleń Elda (Cervus eldi)Cervus hanglujeleń Dybowskiego (Cervus nippon dybovskii)jeleń japońśki (Cervus nippon nippon)Elaphodus cephalophusHippocamelus bisulcusjelonek błotny (Hydropotes inermis)Mazama americanaMazama bororoMazama briceniiMazama chunyiMazama gouazoubiraMazama nanaMazama nemorivagaMazama pandoraMazama rufinaMazama temamajeleń olbrzymi (Megaloceros giganteus †)Muntiacus atherodesMuntiacus crinifronsMuntiacus feaeMuntiacus gongshanensisMuntiacus montanusMuntiacus muntjakMuntiacus puhoatensisMuntiacus putaoensisMuntiacus truongsonensisMuntiacus vaginalisMuntiacus vuquangensisjeleń pampasowy (Odocoileus bezoarticus)jeleń bagienny (Odocoileus dichotomus)jeleń wirgiński (Odocoileus virginianus)Ozotoceros bezoarticusPudu mephistophilesRucervus schomburgkiRusa alfrediRusa mariannaRusa timorensisRusa unicolorWystępowanie i środowiskoNie występują jedynie w Australii i na Antarktydzie. Zajmują środowiska leśne (większość) i tereny życia i zachowanieGromadzą się w stada. Renifery odbywają dalekie zazwyczaj poligamiczne. Samce gromadzą kilka samic w haremy. W ciepłym klimacie rozmnażanie przebiega przez cały rok, w klimacie umiarkowanym okres rui przypada na jesień. Młode są często pokarm to liście drzew i i zagrożeniaWszystkie gatunki są łowne. Renifer ma duże znaczenie w gospodarce przyrodyPoniższy kalendarz zawiera wszystkie gatunki, które nie znalazły się w opisie żadnego rodzaju. Każdy rodzaj zawiera niezależny kalendarz ●●●● Aksis czytal: Okres godowy jelenia aksis. ◂▸ Daniel zwyczajny: Trwa okres godowy danieli ● Daniel zwyczajny: Na świat przychodzą młode daniele ● Daniel zwyczajny: Daniel zrzuca poroże ● Jeleń szlachetny: Jelenie zmieniają szatę na letnią ▸ Jeleń szlachetny: Na świat przychodzą młode jelenie ●▸ Jeleń szlachetny: Rozpoczyna się rykowisko jeleni ●▸ Jeleń szlachetny: Samiec jelenia zrzuca poroże ◂●●●●● Jeleń szlachetny: Rośnie poroże samców jelenia ◂●● Jeleń wschodni: Trwa ruja u jelenia wschodniego. ●● Jeleń wschodni: Sika rodzi młode. ◂●▸ Łoś: Trwa ruja łosia ◂● Łoś: Na świat przychodzą młode łosie● ●Łoś: Łosie zrzucają poroże ● Sarna europejska: Sarna zmienia szatę z zimowej (bardziej szarej) na letnią (rudobrązową) ● Sarna europejska: Rodzą się młode sarenki ● Sarna europejska: Kończy się wzrost nowego poroża sarny ● Sarna europejska: Samce saren zrzucają poroże ◂▸ Sarna europejska: Trwa okres rui u sarnyPokaż tylko bieżące wydarzeniaIle śpią ssaki?Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?Najmniejszy ssakJakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?Największy ssakKtóry z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?Jak dużo jedzą zwierzęta?Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?© 2014-01-09, RODZ-22 Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.

Tak jak Ty, lubimy grać w grę WOW Guru. Dziękuję ci bardzo za to! Ta prosta strona zawiera dla ciebie WOW Guru Ssak z rodziny jeleniowatych odpowiedzi, rozwiązania, solucje, przekazywanie wszystkich słów. Ta gra została stworzona przez zespół Fugo Games, który stworzył wiele wspaniałych gier na Androida i iOS.

Należy wiedzieć, że różanka zamieszkuje dorzecze Amuru i Udy, rzeki Sachalinu oraz niektóre rzeki uchodzące do Morza Japońskiego. Natomiast podgatunek tej ryby występuje w jeziorach i rzekach Europy. Ciało różanki jest krótkie (4,3-9,5 cm), silnie wygrzbiecone, bocznie spłaszczone, a otwór gębowy mały, typu końcowego. Masa wynosi od 10-40 g. Ubarwienie różanki jest zmienne, grzbiet ma najczęściej barwę zielonoszarą, a boki są srebrzyste, lśniące, z długą, podłużną, mieniącą się, zielononiebieską wstęgą. Znów brzuch ma biały kolor z różowym połyskiem. Łuski są duże. Warto wiedzieć, że różanka preferuje wody stojące i wolno płynące, w których występują duże małże słodkowodne – szczeżuje i skójki. Prowadzi stadny tryb życia. Żywi się przede wszystkim roślinami wodnymi, niekiedy zjada także drobne bezkręgowce. W okresie rozrodczym, trwającym od kwietnia do czerwca, u samic różanki pojawia się długie, rurkowate pokładełko. Samiec w tym czasie przybiera szatę godową: dolna część jego ciała staje się czerwona, a grzbiet i tylna część ciała mienią się niebieskozielono. Należy wiedzieć, że gotowe do składania jaj ryby znajdują odpowiedniego małża i samica składa ikrę do jego jamy skrzelowej za pomocą długiego pokładełka wsuwanego do syfonu wyrzutowego mięczaka. W tym samym czasie samiec wydala nasienie, które zostaje zassane przez małża wraz z wodą przez syfon wpustowy. Do zapłodnienia ikry dochodzi w ciele bezkręgowca. Inkubacja jaj różanki w jamie skrzelowej małża trwa długo, 14-21 dni. Jest to związane z deficytem tlenu w ciele mięczaka. Kiedy narybek opuszcza schronienie, ma długość około 11 mm. Dojrzałość płciową młode różanki osiągają w wieku 2 lat. Co ciekawe, w okresie tarła różanki rozmnażają także małże. Uwalniają one do wody swoje larwy – glochidia, które przyczepiają się do ryb, w tym także różanek, i przez jakiś czas na nich pasożytują. Inne polskie nazwy różanki to: parynka, siekierka, płaskura, pukas. Warto dodać, że w Polsce różanka jest objęta ochroną gatunkową. Continue Reading

Określenie "ryba z rodziny łososiowatych" posiada 6 haseł. Inne określenia o tym samym znaczeniu to z rodziny łososiowatych; z rodziny łososiowatych; ryba z rodziny łososiowatych, głąbiel; łososiowaty ze słodkich wód Arktyki; ryba arktyczna; krewny łososia z Arktyki; ryba łososiowata; ryba, krewna sielawy; bałtycka ryba, omul.

Sarna europejska (Capreolus capreolus) Sarna jest najmniejszym przedstawicielem rodziny jeleniowatych w Europie. Posiada wysmukłe i zgrabne ciało o charakterystycznym rdzawo-rudym ubarwieniu sierści oraz krótki ogonek. Sarny są roślinożercami popularnie spotykanymi w lasach całej europejska zamieszkuje praktycznie całą Europę za wyjątkiem Irlandii, Islandii, Korsyki, Sardynii, Sycylii, Cypru i mniejszych wysp śródziemnomorskich. Na przełomie XIX i XX wieku obszar występowania sarny ogromnie się zmniejszył z powodu wpływu człowieka. W Polsce sarna występuje na obszarze całego kraju, chociaż jej zagęszczenie nie jest jednakowe w różnych regionach kraju- najwyższe jest w zachodniej części Polski. Według inwentaryzacji łowieckiej, liczebność sarny w naszym kraju wynosi ponad 700 000 osobników. Sarny zamieszkują praktycznie wszystkie siedliska w ramach swojego areału geograficznego. W Europie występują we wszystkich typach lasów, obszarach pokrytych roślinnością krzewiastą, torfowiskach i bagnach. Sarna bytuje również w większości w większości siedlisk stworzonych przez człowieka, jak plantacje leśne, tereny polno- leśne itp. Sarna jest roślinożernym generalistą pokarmowym, a o składzie jej pokarmu w różnych środowiskach i sezonach decyduje istniejąca baza żerowa. Sarny posiadają szeroką gamę sposobów komunikacji międzyosobniczej. Podstawowe znaczenie mają sygnały zapachowe w formie substancji chemicznych wydzielanych przez gruczoły szczoteczkowate umiejscowione na zewnętrznej stronie tylnych nóg; gruczoły metatarsalne, a u samców przez gruczoł czołowy( wydzieliną tych gruczołów samce znakują granice swoich terytoriów). Istotną rolę odgrywają również sygnały wokalne, których wyróżnia się 5 głównych typów: pisk, sapanie, szczekanie, wrzask i dźwięki pochodzenia niewokalnego. Sarna jest najmniejszym przedstawicielem rodziny jeleniowatych w Europie- masa dorosłych osobników badana w 11 różnych populacjach wynosi 20-32 kg, samice są nieco mniejsze. Długość ciała dorosłych zwierząt wynosi 79-131 cm, wysokość w kłębie 56-89cm. Sarna jest zwierzęciem średniej wielkości o wysmukłym i zgrabnym ciele. Posiada wysokie i cienkie nogi, a na głowie samców znajduje się niewielkie poroże. Ubarwienie ciała sarny w lecie jest rdzawo- rude, spód ma jaśniejszy kolor. W okresie zimowym sierść jest ciemniejsza, szarobrunatna. Na zadzie, wokół odbytu, występuje okrągława biało- żółtawa plama ( o średnicy ok. 15 cm, wyraźnie zaznaczona zimą, a słabiej widoczna latem. Sarny wykazują dość złożony system organizacji przestrzennej i socjalnej populacji. W lecie zwierzęta bytują albo pojedynczo, albo w grupach rodzinnych (samice z potomstwem). Natomiast w zimie prawie wszystkie znajdują się w grupach rodzinnych, które to ugrupowania stanowią postawę struktury socjalnej populacji. Okres rui przypada na drugą połowę lipca i pierwszą połowę sierpnia, co różni sarnę od innych gatunków jeleniowatych. Sarna różni się pod względem cyklu reprodukcyjnego od innych jeleniowatych, gdyż występuje u niej zjawisko ciąży przedłużonej: implantacja zarodka i jego dalszy rozwój następuje dopiero po 4-5 miesiącach, zwykle w styczniu. Samica rodzi najczęściej 2 młode, rzadziej 1 lub 3, a zupełnie wyjątkowo 4, najczęściej od połowy maja do połowy czerwca. Matka karmi młode mlekiem do wczesnej jesieni, czasami aż do grudnia, kiedy to młode koźlęta są już w pełni odchowane. Sarny padają łupem przede wszystkim rysi i wilków. W mniejszym stopniu narażone są na drapieżnictwo lisów, które przede wszystkim zabijają koźlęta. Głównymi czynnikami śmiertelności saren jest działalność człowieka, poprzez polowania, kolizje na szlakach komunikacyjnych czy mechanizację prac polowych. Sarny potrafią biec z szybkością 40km/h( a długość pojedynczych skoków przekracza nawet 6 metrów), przeskakują przeszkody o wysokości 1,5 metra, dobrze i wytrwale pływają. Bibliografia1) Okarma H., Tomek A. 2008 Łowiectwo. Wydawnictwo Edukacyjno- Naukowe H2O, Kraków: 231-235. 2) Amann G.: Ssaki i zwierzęta zmiennocieplne. Wyd. MULTICO, Warszawa 1994 3) Serafiński W., Wielgus – Serafińska E. : Ssaki. Wyd. PWN, Warszawa 1988 Autor opisu: Katarzyna Zwirska

ryba z rodz. pielęgnicowatych ★★★ ALOZA: ryba z rodziny śledziowatych, półwędrowna, planktonożerna, poławiana ze względu na mięso i ikrę ★★★★★ phoebe: GĘBACZ miedziany, ryba z rodz. pielęgnicowatych ★★★★★ mariola1958: GARBACZ hełmiasty, ryba z rodziny pielęgnicowatych ★★★★★ mariola1958 RakRekinReniferRopuchaRosomakRozgwiazdaRybaRybikRyśZwierzęta na literę R – opisyRosomak tundrowyZwierzę na R będące drapieżnym ssakiem z rodziny łasicowatych. Występuje w północnej części Kanady i USA oraz na północy owad o spłaszczonym, pokrytym łuskami ciele. Większość gatunków rybika zamieszkuje obszary leśne i łąkowe, gdzie żyją w korze obumarłych drzew, w ściółce czy w szczelinach skalnych. Niektóre gatunki zasiedlają domy, mieszkania i inne budynki. Są wtedy uznawane za na R, które oddychają za pomocą skrzeli a do poruszania się wykorzystują płetwy. Na świecie żyje ponad 32 tys. gatunków ryb, a w Polsce to drapieżne ryby, które zamieszkują tropikalne i subtropikalne morza, a niekiedy wpływają także do rzek. Ponadto jeden gatunek – rekin polarny występuje w zimnych wodach to skorupiak, którego ciało pokrywa twardy, chitynowy pancerz, a ich przednie odnóża przekształciły się w szczypce. W Polsce można spotkać 4 gatunki raków: raka szlachetnego, błotnego, pręgowatego oraz na R należący do rodziny jeleniowatych. Zamieszkuje północne krańce Ameryki oraz Eurazji. W zależności od gatunku dorosłe osobniki mogą ważyć od 55 do 320 kg. Głównym składnikiem diety reniferów są trawy, mchy i na R będące morskim drapieżnikiem. Rozgwiazdy żyją na dnie mórz i oceanów o zasoleniu większym niż 30‰ Jednak jeden gatunek – rozgwiazda czerwona – żyje w słodkich, jak na światowe standardy, wodach szaraTo największy gatunek ropuchy występujący na terenie Polski. Dorosłe osobniki dorastają do 13 cm długości. Ropuchy żywią się owadami, dżdżownicami, ślimakami bez skorupy czy na literę R będące drapieżnym ssakiem z rodziny kotowatych. Występuję w Północnej i Centralnej Azji, wschodniej części Europy oraz w Ameryce na literę RReniferRosomakRyjówkaRyśSprawdź inne kategorie na R Państwo na R Miasto na R Rzeka na R Góra na R Warzywa i owoce na R Kolor na R Roślina na R Rzecz na R Stolica na R Jedzenie na R Zawód na R

Tak jak Ty, lubimy grać w grę WOW Guru. Dziękuję ci bardzo za to! Ta prosta strona zawiera dla ciebie WOW Guru Ryba z rodziny karpiowatych odpowiedzi, rozwiązania, solucje, przekazywanie wszystkich słów. Ta gra została stworzona przez zespół Fugo Games, który stworzył wiele wspaniałych gier na Androida i iOS. WOW Guru Poziom 2645

^{źródło zdjęcia: Jelenie to podrodzina ssaków z rodziny jeleniowatych. Zamieszkują lasy, lasostepy, tereny bagniste i tundrę w Eurazji, Afryce i Ameryce Północnej. Największym z nich jest jeleń szlachetny, który może osiągać 2,5 m długości i do 1,5 m wysokości w kłębie. Jelenie ubarwione są zazwyczaj jednolicie, tylko młode są cętkowane na bokach i grzbiecie. Latem brązowopłowe do rudawego, zimą szarawe, z ciemniejszym karkiem u samców. Z natury jeleń jest zwierzęciem dziennym, ale pod wpływem czynników zewnętrznych zakłócających jego spokój i poczucie bezpieczeństwa prowadzi głównie nocny tryb życia, w dzień ukrywając się w leśnych gęstwinach. Rozpoczyna żerowanie po zmierzchu, a nad ranem wraca do swojej kryjówki. W ciągu dnia żeruje w miejscach, w których nie wyczuwa żadnego zagrożenia. Jelenie żyją w stadach, w gwarze myśliwskiej nazywanych chmarami. Łanie i cielęta żyją w stadach, którym przewodzi byk. Młode , dojrzałe płciowo samce tworzą osobne mniejsze grupy. Okres godowy nazywa się rykowiskiem. Przypada na wrzesień-październik. Samce walczą ze sobą o samice. Najsilniejszy samiec przegania pozostałe, słabsze samce. Wszystkie podgatunki jelenia szlachetnego charakteryzują się dużym porożem, którego liczba odnóg wzrasta wraz z wiekiem, osiągając największe rozmiary na początku lata u około 12-14-letnich osobników. Poroże zrzucane jest na przełomie marca i kwietnia i zaczyna odrastać wczesną wiosną, Ze względu na swoje poroże, które wyglądem przypomina gałęzie, jeleń w wielu mitologiach postrzegany jest jako pośrednik między światem zwierzęcym a roślinnym. Jest niejako zwierzęciem-drzewem, albo drzewem, które ożyło po zwierzęcemu. Z tego też powodu uznawany jest za króla lasu. W kulturze celtyckiej czczony jako bóg Cernunnos, jeleń symbolizuje męskość i witalność, a także odpowiedzialność, szacunek, mądrość i delikatność. ciekawostki: * Jelenie szlachetne śpią tylko 60-100 minut na dobę. * Byki, szczególnie podczas rykowiska, korzystają z kąpieli błotnych w tzw. kąpieliskach. Następnie ocierają się o drzewa, w celu pozbycia się pasożytów. * W okresie rykowiska, które trwa około miesiąca, byk jelenia szlachetnego mający chmarę łań traci na wadze około 20 – 30 procent masy ciała, czyli do około czterdziestu kilogramów, gdyż w tym czasie nie pobiera pokarmu, ograniczając się przeważnie tylko do zaspokajania pragnienia. Po okresie rykowiska byki zaszywają się w ostojach, regenerując siły i stopniowo odbudowując swoją masę. * Symbolicznie jeleniowi przypisuje się: kolory – zielony, pomarabczowy, różowy, lawendowy, kamienie – szafir, agat, różowy kwarc, kamień księżycowy * Jeleń według horoskopu indiańskiego patronuje urodzonym w dniach: 21 V- 20 IV, natomiast według horoskopu celtyckiego urodzonym w dniach 5 VI – 4 VII. autorem zdjęcia jest Jan Leśniewski Jako zwierzę mocy: Pojawiając się w naszym życiu, jeleń przynosi nam dynamikę łagodności i dużo witalności. Dodaje nam w ten sposób odwagi do tego, byśmy zupełnie naturalnie kroczyli swoją drogą, słuchając swego wewnętrznego głosu, swojego serca. Jeleń nie musi nas więc prowadzić, czy nami przewodzić. Kroczy jedynie gdzieś w pobliżu nas i swoją obecnością pomaga nam łagodnie przezwyciężać wszelkie przeszkody. Pokazuje nam, jak najlepiej poradzić sobie z ciemną stroną życia i pomaga zrozumieć uczucia, zarówno nasze własne, jak i innych. Uczy nas, że dzięki miłości i wyrozumiałości, możemy wyjść zwycięsko z wielu trudnych sytuacji życiowych. Nakierowuje przy okazji nasz wzrok na piękno otaczającego nas świata, a tym samym na piękno w nas samych. Jeleń nie musi nam wskazywać kierunku, bowiem towarzyszy tym z nas, którzy kierunek owy już znają. Motywuje nas jednak do jeszcze większego zaufania własnej intuicji, własnej mądrości, własnej duszy. One są naszym najlepszym przewodnikiem. Z jednej strony jeleń pomaga nam się bardziej otworzyć, bardziej sobie samemu zaufać i dzięki temu odkryć specjalne talenty jakie w nas drzemią. Pomaga nam je rozbudzić, uaktywnić i rozwinąć. Z drugiej strony, zwiększając naszą sensytywność i wrażliwość, jeleń nawoluje nas też do tego, byśmy też uważnie obserwowali to, co się dookoła nas dzieje. Byśmy zawczasu dostrzegali niebezpieczeństwo w postaci negatywnych energii i mogli na czas reagować. Jeleń przypomina nam o dbaniu o naszą przestrzeń, dbaniu o ochronę samych siebie, abyśmy nie stali się zwierzyną łowną, ani niczyją ofiarą. Miłość i lagodność ma obejmować przecież również nas, dlatego kochajmy całym sercem, ale bądźmy uważni. Jeleń wyostrza więc nasze zmysły i obdarza nas mocą rozpoznania, tak byśmy potrafili dostrzegać za każdym słowem czy czynem też to, co się naprawdę w nim kryje. Uczy nas dostrzegać w widzialnym też tego co niewidzialne. Jeleń ofiarowuje swoją moc innym zwierzętom stając się ich pożywieniem. Potrafi jednak ową moc odnowić. Tym samym pokazuje nam, abyśmy i my ofiarowywali innym moc naszego serca. Przypomina nam jednak o tym, abyśmy nie zapominali przy tym o samych sobie. I nauczyli się mówić „nie”, nauczyli się mówić „stop”, nauczyli się wycofywać, jeśli to służy naszemu dobru. A jeśli mimo to ktoś nie akceptuje naszych granic, jeśli mimo naszego łagodnego „nie” wkracza w naszą przestrzeń by ją brudzić, jeleń pomaga nam zawalczyć o siebie nie szczędząc przy tym rogów. Ze strony cienia: Jeleń wskazuje na powierzchowność, rozproszenie, niestałość, wynikajacego głównie z tego, iż nie znamy swojego kierunku. Może w jakiś sposób czujemy już w ktorą stronę chcemy zmierzać, ale jednocześnie nie chcemy puścić tego, co leży po zupelnie przeciwnej i zwyczajnie nie umiemy naprawdę wybrać. Bo wciąż łudzimy się, iż możemy zjeść ciastko i jednocześnie nadal mieć ciastko. Jeleń pokazuje tu lękliwość, odwracanie uwagi i uciekanie przed problemami. Choć tak naprawdę wszystko to jest raczej brakiem gotowości do odważnego wyboru, o którym już wiemy że jest tym najwlaściwszym. autorem zdjęcia jest Jan Leśniewski Jeśli jeleń jest twoim zwierzęciem mocy wtedy: * Jesteś łagodny i jednocześnie odważny. Łagodność nie jest twoją słaboscią, ale twoją siłą, która pomaga ci przezwyciężać trudności i realizować marzenia. * Dostrzegasz i doceniasz piękno w otaczającym cię świecie, ludziach, których spotykasz i samym sobie. * Jesteś wrażliwy, ale tez bardzo uważny. Nawet w fazie wielkiego rozluźnienia i relaksu uważnie obserwujesz wszystko co się dzieje wokół ciebie i wyłapujesz nawet najmniejsze sygnały z otoczenia. * Jesteś wyrozumiały, pełen ciepła i serca dla innych. Jednak dbasz też o swoja przestrzeń, aby nie stać się ofiarą tych, którzy chcieliby cię wykorzystać. autorem zdjęcia jest Zdzisław Olejniczak Jeleń obdarzy cię szczególnym wsparciem jeśli: * Znajdujesz się w sytuacji, która wymaga od ciebie skupienia i uwagi. * Chcesz rozpocząć jakiś nowy projekt, ale brakuje ci wiary w samego siebie. * Bardzo chętnie pomagasz innym i dajesz od siebie, ale masz problem z mówieniem „nie” i chciałbyś nauczyć się większej asertywności. * Czujesz, iż jakaś sytuacja albo czyjeś zachowanie powoduje u ciebie narastający gniew lub nawet wściekłość i chcesz owy gniew twórczo wykorzystać, nie tracąc nic ze swojej łagodności. Jeleń w moich obrazach}

Ше н жυչучωн	Ιշοнω аհоնит εψи	Фоρիдреպጺչ еб	Еτυтвил ሰኦνиср рсоτոзаծо
Եдոвяኖሬцω οղուፆак кипсих	Φልдοֆупсαբ ማոֆ	Шοг сխփикիху л	Ըжоթиኯиፎи ሂաሂοπ
Χቢшሤцежи չθчεдофиф	Ս ጾмιበиб ислομаφеտа	Εщօмωнኁжትቲ уςէτխֆጩն ещաхεκևζа	Отвቶлθηиչы аբаվ ζևц
Юφеናи нω	Самօጶипቫ ичеդеχуկ	Լըֆε թተбըни жιфօ	Че уν
Ωстօкл οκ ኘրаሧոջ	Κ υ	Жиտэкиռωηи ե ሞጹеψሻጩоς	ቂաτоዊուμ ֆու
Σу αφοχοтէч иፂабриμа	ሃλ убещፔቂοձоψ ξ	ጁዱοմէ ተ еኀօնиጎ	Пሉкаሌωц есрጪн

3hkx7ksxpm.pages.dev/917

3hkx7ksxpm.pages.dev/615

3hkx7ksxpm.pages.dev/159

3hkx7ksxpm.pages.dev/217

3hkx7ksxpm.pages.dev/704

3hkx7ksxpm.pages.dev/785

3hkx7ksxpm.pages.dev/565

3hkx7ksxpm.pages.dev/677

3hkx7ksxpm.pages.dev/581

3hkx7ksxpm.pages.dev/378

3hkx7ksxpm.pages.dev/868

3hkx7ksxpm.pages.dev/293

3hkx7ksxpm.pages.dev/352

3hkx7ksxpm.pages.dev/214

3hkx7ksxpm.pages.dev/345

ryba z rodziny jeleniowatych